Beklentileri indirgemek, hedefleri küçültmek, sadece kendi iç sesinizi dinleyebilmek...
Sivrilmeden aşırıya kaçmadan basitçe yaşayabilmek...
Hırslara yenik düşmeden, mutlu olmayı başarabilmek, huzur içinde olabilmek...
Ve bazen grinin tonlarında yaşamak...
Rengarenk bir gökkuşağını içimizde saklamak içindir.


Ne beyazdım ben ne de siyah, grinin tonlarında yaşıyordum.
Kurşun kadar ağır düşüncelerin altında kalmamak içindi kaçışlarım.
Görüş açısı daralmış dumanlı yollarda, ufuk karşımdaydı arayışlarımda.
Ne neşeliydim ne de çok kederli, hüzünlüydü benim pencerem.
Ne kahkahalar içindeydim ne de ağlamaklı,
Ölçülüydü her şey...

Ne düştüm ne de koştum, ayaktaydım, yürüdüm yollarda.
Ne beyaz çoktu ne de siyah azdı...
Ne melankolikti aşkım ne de kara sevda.
Ortalama bir hayattı işte,
Ne sıradandı ne de olağan üstü.
Ne beyazdı ne de siyah,
Grinin tonlarındaydı...