Yalan söylemekten kim ölmüş. ..Yalandan yüzü kızaran yokmuş, marifet sayan çokmuş…
Ve üzerine kurulmuş yalan hikâyelerinde artık, kimsenin burnu uzamıyormuş…

Yalanlar yalan doğurdu, özenle besleyip büyütüldü.
Üzerine biraz bencillik birazda korku eklendi.
Her bir yalan başka yalanların içinde kayboldu,
Yalandan KOCA BİR DÜNYA oldu.
Yalanlar gerçek, gerçekler yalan oldu,
Haklı gerekçeler, uydurulacak mazeretler,
İçine girmez isen onlardan girersen bizdensin oldu.
Arada kaybolup giden oldu.
Bulunanlar kayıp oldu.
Pişmanlığın yerini pişkinlik aldı,
Suskunluk yalanı davet etti,
Yalan kabul gördü buyur edildi.
Gerçekler, hayaller ve yalanlar iç içe, içi dışına çıktı.
Gözler yalan söyler,
Göz göre göre yalanlar yürekte eğitilir oldu.
Bazen yüzleşmekten kaçış,
Bazen korkudan yenilgiyi kabullenmek,
Bazen de hiç neden yokken ALIŞKANLIK oldu.
Yalanlar cennetine girişte rehberlik eden çok,
Üstüne aferin deyip birde alkışlayan oldu.
Ve…
Yalanlar yalanlarla doğrulandı,
Doğru terk etti, elde kalan yalan oldu…

Derya Yücel