Kedi ile Adam

Nasıl olduysa bir kedi,
Kendini azgın sular içinde buldu.
Çırpınıp dururken sularda,
Nasıl olduysa bir adam,
Derin dalgalı sularda onu buldu.
Bir parça dal uzattı telaşla,
Kedi son bir hamleyle sıkı sıkı yakaladı.
Adam yalnızdı kediyi buldu,
Kedi kimsesizdi sahibini buldu.
Adam kediyi sevdi…
Kedi adamı sevdi…

Bir gün her masalda olduğu gibi,
Yolunda gitmeyen bir şeyler oldu.
Adam evde kediyi unuttu,
Kedi yalnız kaldı,
Biraz sevgi diledi,
Adam kediyi görmedi,
Kedi mutsuzdu bir kenara sindi.

Bekledi bekledi…

Bir gün kedi karar verdi,
Küçücük patileriyle kapıyı araladı,
Ufacık aralıktan süzüldü,
Kapı kapandı…
Kedi dışarıdaydı.
Dışarı ne kadar kocamandı…
Minik başını kaldırdı, yalnızdı,
Kuyruğunu havaya dikti,
Havayı derince içine çekti,
Bir adım attı.

Adam yokluğunu fark etmedi,
Kediydi işte bir kenara sinmişti,
Nice sonra…
Kediye seslendi,
Kedi yoktu.
Adam şöyle bir düşündü…
Yok canım dedi,
Her gün onu besliyordu,
Daha ne istiyordu.
Adam ısrarla evi aradı,
Anladığında gittiğini,
İş işten çoktan geçmişti,
Nasıl olsa döner acıkınca dedi.

Bekledi bekledi……

Kedi bir daha gelmedi…
Adam nedenini hiç anlamadı…
Masal bitti, başlanılan noktaya dönüldü,
Her ikisi de yalnızlıklarına gömüldü…