iki ayrı insan değiliz
sıcak bir akşamın karanfil kokusu
geceyi deldiğinde
beni de düşündünüz
biraz sarılsak
ve üşümesek olmaz mı

soğuk bir taşın üstünde yalnız kalmıştık ve
elinde çocuğunu ısıtmaya çalışan kadın olarak
gözlerimin içine bakıp
yarınlarımız olacak mı diye sormuştun
ben tekrar eden bulutum
yağmur olur ötesine karışmam
ama
istediğiniz kadar ağlaya bilirsiniz

kızıp dallarımızı uzatıyoruz bir birimize
barışsak bile iki dişimiz var
biri batsa
biri kalır
sakın üzülmeyin
yok diye dudaklarım

ölü bedeniyle şarkı söyleyen kemancı
omuzlarına rüzgar değdikçe yaşadığını hatırlıyor
eşlik etsek donacak hiç bir şeyiz
tükenmeden aşkı anlamak kolay mı

yer bitti
gök bitti renk kalmadı
içini boşalt
konuş anlat
hangi harfi alsan boğazına sığmıyor
çığlığın suskun bir nehir çınlaması
durgun bir sensizliği anlatıyor

sarhoş olmalı bu kalabalıklar
akanı unutup mavi oluyor
çokluğu bağışlayacak iki kolum olacak
yan yana iki pembe kıvılcım
sevişip kaybolacağız
yalanlarımızın içinde.