sevinçlerimi uzaklardan getirdim
gülümsüyor gözlerinin içi
öyle olsun
biriktirilmiş bakışlarımı da resmedin
sonra
siyaha boya kimse görmesin

nerede olursak olalım yatağımız sıcak
perdeleri kapat
bakire bir ışık olmak istiyorum bu akşam
dudaklarımdan ilk öpen nazik rüzgarlar olsun
sabah çiçeklerine sarılırsanız
kıskanmayacağıma söz veriyorum

uzatma beyaz ellerini başıma
dalgın olabilir
yanılabilirim
ve karışmış sözleri çözebilecek bir uyanış bekleme benden
eskisi gibi
emin değilim kendimden

biliyorum anıların can sıkıntısı bu olanlar
kim ister ki bir köpüğün içinde boğulana dek kalmayı
kim istemez dudaklarında ölmeyi
mavi bir sonsuzluk buldum diyerek

olan biten korkunun heybeti ile masamızdadır
harfler dolusu anlamadığımız ölüm
birazdan yatağımıza girip seni seviyorum diyecek
o zaman
neden bırakmıyorsun kendini ufuklarıma
geçip gidecek
geçip gidecek değil miyiz sonunda.