Olur dediler,
Olmalı diye sandım

“keşke” ahh “keşke”

Uyanmasaydım hayata….
Karalar bağlasaydım umutlara
Düşlerim gün görmeden bitseydi de
Hiç olmasaydı bu dil; gönül yarası !

Ya da;
Med-cezir düşlerime kıran gireydi
Düşlemeden bir düşkünü
Düşeydim yaşam sahnesine…
Gelen geldiği, giden gittiği yerde kalaydı

Düştüm;
Bu serzeniş elbette kendime :
Kendi kendime kalaydım da olmayaydı,
Hüsran, hicran ve kırık bir düş…

Kıldan inceydi boynum, kılıçtı bir söz
Bir damla arzuya teslimdi özgürlüğüm
Kör bıçak kesti deli çağımı, akmadı kan
Yüreğimde kılıç yarası, düşlerimde kan.

İki kişilikti oyun
En başıydı sona yazdırdığın
Ve ben okumayı unuttum..
Ezberden oynadık biz bu oyunu:
Hiç çoğalmadık ve hep kendimiz kaldık…

Sükunet sandığımız bir buz dağıydı
Isınmadık, ısınamadık !
Sevgi gözlerimizin renginde saklıymış
Ve fakat hiç bakmadık, bakılmadık..

Hiç bilmediğim bir renk şimdi gözlerimde
Hiç duymadığım bir söz şimdi kulaklarımda
Hiç yaşamadığım bir hayat şimdi aklımda
Ve aklım, ruhum şimdi ince bir hastalıkta

Düş’tüm bulamazsın beni karanlıkta….

B.S Kasım 2013