konuk sever birini tanıyorum bu gece ona gidelim
bir de başını kaldırıp bakmıyorsun
sana satırlar dolusu hikayeler
masallar anlatırım
ama
oralı bile değilsin

insan sevgisinin içindeki mutluluğa davet edildi mi
azıcık kirpiklerini kaldırır şöyle
hani ilk uyandığın da var olduğunu düşünürsün ya
öyle bir teslimiyet içinde başlarsın güne

yapabilirsin
zoraki nefes almanı isteyen yok
sen istemesen de yüreğin
korkularına sığınıp
kendi kendine atıyor zaten

konuk sever birini tanıyorum bu gece ona gidelim
penceresinde yıldızları büyütür bulutları sever
ağlayıp kendine yakıştırır olan biteni
çok güler güldürür inanamazsın
bu gece ona gidelim

aslında
ellerini sürüklemektense
ayaklarına değen rüzgarı hissetmen yeterli
kalbi büyük olur gecelerin
aynı anda binlerce olan

bak şimdiden bir kaç dakika daha geçti
sonra biraz daha geçecek
eklendikçe biraz unutuyorsun sanki
derken
biraz da sabahın yorgunluğu
çeker gidersin
sonra bir bakarsın
hayal meyal bir düşüncede
beni de unutursun
haydi gel
ağaçlara gidelim.