dışarısı izdiham ne olur beni siper et yüreğine ..........


tekneler martılara çıktığında
son bir yeminle yattığım zuladan atıyordum oltayı
mavi brandalar atılmıştı suyun göğsüne
ve ikindi güneşiyle sarkıyor/dun gözlerime.....


sana döndüğümde artık akşam olmuştu
siyah kapının kilidini kırarak heyecanla
üstü gül desenli şiirle örtülü resmine baktım...ağladım...

aslında boynunda imgeler sayıkladığım özlemin içinde
tabiata aykırı resimler çizdim çırılçıplak yalnızlıkla
koyu bir mangalın dumanında düşünürken bulutları
son bir rahatlıkla yüzüne çevirdim manolya perçemli şarkıyı...

asil kadınım kırgın yanım düş/baz korkularım
eğilerek bağlarımı çözüyor saçlarının mevsim araları
çok uzak iklimler şakırken serçe ağlaması ölümlerde
öylesine bağırıyorum şehrin yüksek bölünmelerine
nede farklı dağılıyor miyavlama sesinde üşümeler
közler ağır bir dolunayda ısı bırakır gibi senli sensizlikte
çok uzak ihtimaller çocukların aralarında kaynıyor bilesin
düşlerin akıbeti aramıza serilen boylamlarda bir tek histir
konuşarak sana çalıyorsam kelimelerden en yüce ezbersiz/leri
unutma/ki kazanılan aşk kolay kazanılmaz
önce ağrılı bir hastalık vuracak yüreğine biliyorum
kangren geceler irin irin beni akıtacak gözlerinden
uyur gibi yaparak uykusuz acıların ölümü olacaksın
bil/ki kadınım bil/ki en büyük hasretler dağların göçünde buluşacak
haydi savur kırılmış yenilgileri
bak galibiyete açılan bir yelkenlide gizlediğimiz..........

susarak tek heceden aşkı ikileştiren aşklara....