Olmazı, olmasına ramak kala öldürttüm
Öleni de ölürken öldürene güldürttüm

Çünkü bendim “Hem varın hem de yoğun kendisi”
Çünkü bendim “Hislerin yenilmez efendisi”

Bu yüzden “Niceleri varlığımla sınandı”
Bu yüzden “Sınanın nicesi benle yandı”

Çünkü ben “Kaç Leyla’nın gözyaşıyla dokundum”
Çünkü ben “Kaç Mecnun’un kulağına okundum”

Bu yüzden “Belki hiçin içindeki hancıydım”
Bu yüzden “Belki için içindeki sancıydım”

Çünkü ben “Ötelerin ötesine varandım”
Çünkü ben “Bir hamlemle aklı kırka yarandım”

Bu yüzden “Akıl ermez güç yetmez” dendi bana
Bu yüzden “Herşey biter o bitmez” dendi bana

Çünkü ben “Çözülemez en gizemli sır idim”
Çünkü ben “ Bazen bir an, bazen de asır idim”

Bu yüzden “Asırlardır her şey bitti ben kaldım”
Bu yüzden “En âlimi yenip aklını aldım”

Çünkü ben “Nefsinizin iki yönlü yoluydum”
Çünkü ben “Hem kötülük hem iyilik doluydum”

Bu yüzden “Benle yandı birçok evin ocağı”
Bu yüzden “ Benle söndü çoğunun gençlik çağı”

Çünkü ben “Kalple nefsin bitmeyen savaşıydım”
Çünkü ben “Son sanılan başlangıcın başıydım”

Bu yüzden “Hepinizin, bitti sandığı anda
Yeni baştan başladım umulmaz bir insanda”

Çünkü ben “Yaşamanın en büyük sermayesi”
Çünkü ben “Bittiğim an, biter yaşam gayesi ”

İHSAN TURHAN_9 Kasım 2013
/ihsanturhansiirleri