ikimize birden
bir de şu çocuğa yardım edin
annesinden emanet
güller tutuşurken ağzında
öyle söyledi
gök aşkına
öyle söyledi

sevinçlerinizin içinde ben bir hiçim
tutun beyaz ellerinizle dağları
süslü gün ormanlarına olmadığımızı anlatın
duymadıklarınızı
ve karanlıkların dürtüsünde aniden uyanan
geçmişimizi anlatın

belki de sevgi bir portakalı tutarken öpülmek
nefesini hissetmek geçen bulutların
değer değmez başımıza düşecek bir yağmur gibi
yüreğimizin içinde uyanmak

ama kamıştan bir kaval
ve çimenlerden bir örtü hayat
o an arada bırakıp bakışlarımızı
utanarak
daha uzağı düşünmek hayat

mavi gideceğimiz bir yer değil göklerde
böylesine tutuşmuşken
aşkın uçurumlardan düşmesine
ve lacivert tutkularla bilinmezlikleri özleyip
inanarak
ölmesi gerekir bazen

su içip şarkı söylüyorsun
onca işin arasında sarı bir susku
yok oluşun hafızasına ihanet eder gibi
ve gövdeni hiçe sayarak
bana güzelliklerden bahsetme
ya kanarsa kuşun kanadı
ağlamayacak mıyız.