Hadi takas edelim birşeylerimizi
Mesela bir fincan kahve içecek zaman ver kırk yılımı al

Esirgemedi sözünü
Yazarın en abisi
Kimsenin vefaya ihtiyaç duymadığı bu zamanda
Ben daha fazla büyütme derim

İnsanlar tercihleriyle yaşarlar bu hayatta
Ya tozu dumana katarsın ya da tozu dumanı yutarsın
Seçim senin!

Hayal ettiğin rağbeti görmüyorsan o kahve sana ait değildir
Gözünü kapat ve yürü!
Gölgen peşinden isterse gelmesin
S-e-n-S-a-n-a-Y-e-t-e-r-s-i-n

Büyümeyi öğren!
Kafka’yı anlamak için yaşamak gerekiyor
Bukowski’yi kavramak için içkini yarım bırakmamayı unutman gerekiyor
O içkisini yarım bırakarak öldü
İnsanları anlamak için tüm bildiklerini ve yaşanmışlıklarını unutman gerekiyor
Unutamazsan, üzülürsün
Üzülünce Kafka olursun
Hüzünlenince Bukowski olursun
Bir yalnızlık akşamında
Sokak lambası altında soğuktan it gibi titreyerek ölü verirsin
Ölü verirsin ama yüreklerde bıraktığın iz kalıcı olur mu?

En iyisi ben sana bir şiir ısmarlayayım
Yanında da bir bardak su
Kendine gelmeyi öğren!

Yürek işi zor bi zanaat be usta
Bu aralarda dünya halindeyim
Anlamadın değil mi?
Öyle işte biraz garibim

Say ki
Hayatın uslu, sessiz bir seyircisi olamadım
Sesli düşündüm her talihsizliği
An geldi her duyduğum hıçkırığın yasını tuttum
Hep iyi dilekler dileyenlere isyan ettim

An geldi paldır kuldur gök gürledi içimde
Bir heybet dikildi göğsüme
Umudu elinde tutan ressama, yazara, şaire öfkelendim

An geldi güneşin doğduğunu gören mutluluğa içerledim
An geldi en sevdiklerimle sınandım
An geldi evlatlarımla imtihan edildim
Emin ol ya
Kimseyi beni bedduasına katacak kadar incitmedim

An geldi sordular elbet
Hani küçük bir bebeğin gülüşünü izlersin ya
İşte öyle baktın mı dostuna
Ona insan olduğunu hatırlattın mı?
Tuttun mu verdiğin sözleri?
Geri dönüp omuz verdin mi kaygısına
Bir lavaşı böldün mü ikiye?
Hiç merhametle sildin mi alnının terini
Düşün ki fark et gerçeği

Ey sözümü işiten civan
Kazanıp kazanıp verir miyim zararına
Ben ki onu sitemkâr dostluğun kirpiğinden derlemişim
Yani, tabi ki de
Dostluğun, sevginin ve merhametin ne güzel şey olduğunu bilirim
Kendimi hatırladığımdan beri
(Hayır-la) çok tanışık değildim
Geç kalsam da hayata
Herkese, her zaman bir fincan kahve içecek kadar yer vardır hayatımda
Kimsenin kimseye ihtiyaç duymadığı bu zamanda

Nedenini bilmem, niyesini de bilemem ama
Bir ömür
Her ruh Vefayı kaldıracak güçte değildir
Keşki kahve bahanesi olsaydı
Keşke bir fincan kahve içimi mola verseydiniz
Keşke hep yarına ertelenmeseydi
O yarın ki hiç gelmedi
Evet, keşki
Keşke vefa gönülden gönüle akan bir ırmak gibi bizi buluştursa
Aslında bu denli güzel olmaz hiç bir dünya

İşte minik bir hayal
Gerisini sen düşün
Vaktin varsa!

KAYIP YALDIZ