nasılsa açılırdı bu sis
Allah vergisi koca yürekli
mavi gözlü adamın gözlerindeki mavi umut
güneşle güne bakan/da/ki göz iz/ i/ leriydi




çıplak ayak
dağ taş, dere tepe
toprağın gözleri çöldü
y ı l m a d ı l a r


tilki kaderin ayağına
çelme takmaktı tüm dertleri


ve onlar inanarak
yosunla taş gibi sarılmışlardı birbirlerine



tek dilde aynı şarkıları söylemek
ölürcesine ya da ölmek gibi


kimse kimseye sormuyordu ahvalini
şimdi keder vakti değildi
siyah sayfalardan çıkacaktı bu vatan


kara kara uğulduyordu denizler
kaynıyordu İstanbul
yılmıyordu Paşa
varı yoğu Vatan(dı)



cennet kuşları yol gösteriyordu âsudeliğe
körlüğü çekiyordu güneş
dolunay çalkalanıyordu suda



süngüler sürüldü yandı ciğerleri
kan içti toprak anaların gözyaşlarıyla birlikte
dineldi / dirildi



bir meşale ile yeni bir ateş yandı
diklendi bükük boyunlar
bir çift mavi gözden dökülen
yarının aydınlık yüzü belirdi göklerde
yok oldu göç mevsimi
ölüm, son kavşakta pas geçmişti onları


kasırgalar indi dağlardan
ıtır kokusu sardı ovaları
taşıma suyla sönmüştü yanan
ve s ü k û t altına döndü


dünyalara bedel bir ses yükseldi Ankara’dan
bu senfoni bitmeyecek
size emânetim / dir dedi


rahat uyu Paşam
Fatma, Ayşe, Ali olduysa adımız
sana çıkar her yolumuz / borçluyuz
hakkın ödenemez / bilesin ki
penceremizde duran çiçeğin* hiç solmayacak



Hâdiye Kaptan



’Atatürk’ çiçegi’nin adını çiçegi bulan Wanderbit Universitesi profesörlerinden doktor Kirk Landin koymuş olup bu çiçek tüm dünyada bu isimle üretilip satılmaktadır.