bugün cuma. Cumaları hatırlar mısın? Seni sonsuz bulduğum yer,
Sesini duymadan başlamazdı günler
bayram ederdi yüreğim.
Ben sana kırmızı bir gül koparıp getirirdim. Sen o gülü koklardın. Gülü kokladığın dudağından öpüp, emerdim tadını.
Yayılırdı nemin tüm vücuduma.
bugün Cuma.
hayırlı günler olsun, mutlu, kutlu her ne garip dilek, bir daha başka bir kadına
dilemeyeceğim kadar mutlu olsun herkes
ama sensiz bu cuma
sensiz dudaklarım
yüreğim boş bir tersane gemiler uzakta
sarhoş kayıkçının narası dahi yok
gözleri esrar emen kadınlar
orospular ve ibneler kıyısı bugün Cuma sevgilim.

sesin niye böyle uzak geliyor?
yoksa rahatsızlandın mı?
bir şey mi oldu?
nasıl desem, tarif edemiyorum şimdi
yorgunum soğuk su damlacıkları terlerim
hiç koşmadan yoruldum
ayaklarımda karadeniz
nasıl da özlemişim bir demlik çayı
içmeyi
fakat sensiz çay demsiz
berbat, pis, felaket her şey
kanser olmaktan korktuğum kadar korkmamıştım sensizlikten
oysa ne acı
nerede ur,
hangi kanal tıkalı ve damarlar paslı
sanki yeniden anjiyo olmayı bekliyor kalp
ritmik ağrılarından beri
dışarıdayım

yine dolamadım camilere
dışarıda bir çim üstünde montumu sersem yeşillenir, kirlenir
yüzüm toprağa değiyor
ellerim toprak
dizim ve ayaklarım
her yanım kahverengi bugün bugün canım
bugün cuma
her yanım toprak
hem de abdestliyim
hiç olmadığım kadar emin
bir daha öp gözlerimden, bir da nemini dağıt damarlarıma yetişeceğim söz

ama hatırla
kanatsız yürümez bazıları
erkek arılar kadar masum olalım
nasıl olursa bulursun en uygununu
formalite hariç bir de

bugün Cuma
diğer günlerden ayırt edemeyeceğim
gök aynı, otobüsler sıkışık
ne oldu yoksa, ellerin mi büyüdü?
nasıl da okşuyorsun kendini, çoğaltırken kederi