"Sustun..
Kül içinde ateş soldum
Gün içinde o düş yolum, yoldaşım oldun...."


Sen uyurken şehir çöktü üstümüze
Sessizliğe sokuldu gece kuşları
Mecalsiz kaldık,
dağıldık....

Ahh Berkin.. Sızılarımızı anlatsak
biliriz ki yanar yolumuz;
Kitapsız korkular sürülür tenimize,
kendimize yabancılaşırız.

Çünkü sana "sevdamız bir uzun bakış"..

Uyan çocuk..
İçinde ayarsız aşkların kol gezdiği
ölgün düşlerle hesabımız var!
Eninde sonunda "çar-pa-cak" kalbimiz,
ustanın acemi gülüşünde
ve biz yine ayaklanacağız baharın gölgesine...


Sen uyurken şehir üşüdü iliklerimizde
Karanlığa gülümsedi caniler
Öfkelendik
kederlendik..

Ahh Berkin.. Acılarımızı yazmaya kalksak
Biliriz ki şiir gücenir,
imgeler kapatır perdesini umuda
Çocukluğumuza el konulur..!

Duyuyor musun "ay gidiyor"..
Oysa şiir henüz gece..
Bu özlem ve bu kısır döngü henüz gece...
Aç gözlerini.. Sarıl sokağın çaresizliğine
çünkü çaresizlik en çok sokakta vurulur.


"Bu yalnızlık benim" deme sakın
Bu yalnızlık senden emanet düşlerimize
Hadi uyan çocuk, uyan
ve koş yeniden mahalle bakkalına..
Ölümü bize bırak,

Bize bırak soysuzun hesabını
ki ekmek ağlamasın......




-Bazen devrim, sadece çocuktur; Senin telli arabanda, benim bez bebeğimde..-