güzel yürekli çocukların uykusunda
avuçlarına kan dökülmüş bir ananın
yazması ağlar.

renkler üşüdükçe
bir babanın dizlerine kapanır zaman..
gözler yanar-yakılır an be an
ve o yürekli güzel çocuklar
hayatlarının en masum dakikasını
tam da burada yaşarlar.

"ne sen beni unut, ne de ben seni.."

her sessizlikte ağıta döner ana yüreği
her kimsesizlikte baba ocağı sayıklar yiğidini
uzun bir kış başlar usul usul
güneşten eksilmiş bir parça daha düşer acıya
umut
hasret
ve cesaret
elele sokulur çiçekli yaz düşlerine..
sokaklar konuştukça
telaşlanır çocukların yürekli kalemi
şaşıran her zaman hayat değildir
ölüm de yapışır bazen
azrail kılığındaki şerefsizin yakasına
ve o vakit
tüm silahlarını kuşanır bahar,
yürekli çocukların uykusunda..
korku
devlet
ve adalet
titremeye başlar ansızın!
çünkü insanlığın tek meşalesi
gömülen ateş çocuklarının masum hayalleridir.

bundandır
oğlunu/kızını toprağa teslimiyette
başı dik
alnı açık
anaların-babaların onurlu duruşu..
elleri
sözleri
ve gözleri
çocuklarının uyanacağı günü bekler
bilirler ki
kavga ölüme değil yaşamaya sevdalıdır.


....

çok geçmeden,
içli bir bağlamanın keskin dokunuşunda
yürekli çocukların kan uykusu bölünür
ki toprak asla unutmaz!
yedi bölgenin üç sayfasına yazar isimlerini
ve devrim kaydeder.



"bir seher vaktinde indim bağlara; öter şeyda bülbül, gül yarelenir.."