her halk aşktır her aşk halktır..........

hangi lisanda seslensem anlarsın aykırı kelimeleri
harfler coğrafyadan yollar kurar kılcal çizgiler üzerine
ve her geçtiği yerde bir başka ırkın çocuklarıyla ağlar yalnızlığa......

merhaba adını sayıkladığım uzak toprağın azizi
avucuna hasretlerin yağmurunu bırakıyorum
kaç savaş kaç zulüm kaç aşksızlık delirdi ayrık asırlarda
bir sen bir ben bir biz duymayalım diyorum acıyı
sonsuz şarkılar yazarak sınırsız zamanlara
kollarımız iki yana açık aynı havayı çekelim ruhlarımıza.........


tenindeki rengi bana ver ben o renkte büyümek istiyorum
yanağının ülkesinde barış adında bulutlar toplansın
ben o bulutlardan yağan umutların olmak istiyorum
belki doğruların farklı dinin tanrıdan ziyade yabancı
ve belkide suyun gözünde gördüklerin bana çok uzak ihtimal
yinede bilincimin insanında aynı giysiler içinde aynı beden/iz.....


merhaba tutkuları sorgusuz uzaklar
ağlarsam yani size uğramadan meleklerim
son bir defa yıldızlı mektuplar atın binlerce uzaktaki acılara
sırlar yenilir belki erik çiçekleri açtığında
kuşlar uçar çocuklar pamuk şekerleri toplar ağaçlardan
başaklar boy verirken bir sizden bir bizden çığlıklar düşer dünyanın rahminden
kaybolmuş kadınlar yeniden hep yeniden çiçek açar
denizler balıkların pulundan okşar yakamoz şiirleri
ağlarsam yani size kavuşamadan şarkılarım
bir besteye bindirin dünyayı
ve son kez açılsın yelkenliyle bilmediklerime..........

ağır bir yorgunluktur dünyanın çektiği,bizden önce,bizden sonra.......