Elveda yaşam hücrelerim
Ardı sıra insan tarlaları
Elveda canım kardeşim dostum
Gidiyorum bu yalan yerden
Beni doğmadığım ellere mahkum ettiler
Ve mavi suların eşiğine bıraktılar
Sonra kadını yarattılar zihnimde
Ölüme eş bir tutkuydu bu
Tattığımda anladım
Acı veren yokluğu
Bir elem diyarında çiçek açmışım
Güneşin gözlerin olduğunu bilmeden
Sana sarmaşıkla aşkla bağlanmışım
Kırbacıma karanlık bir çizgi çeksem
Dizginler miyim sözcüklerimi
Ve sevda yine yenik düştü
O kırmızı sancılara
Aşk hareleri sardı etrafımızı
Menekşeleri kopardım sonra karanfilleri
Ellerinde son mektupla kanattım çiçekleri
Dikenlerin nağmesine keman teline
Ellerine, eldivenlerine
Kar damlasına, dua eden minik serçeye
Sonra rahmet pınarlarından çekilerek gelen
Yolcular diyarı bin yıllık kervanlara, hanlara
Saman kokusuna, toza toprağa
Sam yelinde çıkan sarı şafak türkülerine
Anne diline, tebessüme
Elveda...
Ve matem yeniden doğdu
Başım önümde
Cebimde ıslık taşları
Simit-çay parası...
Lokmayı da hırkayı da
Başka bahara
Devr ettik artık
Gül bahçesine hazan düşse nola ?
Seher vakti ruhuma gam girdi benim...
Ezelim ebedi varlığımın sahibi....