.













canım sıkıldı deyip, koştum binbir sevinçle
“seni seviyorum” yazdım daha merdivenlerde

çaldırdı, geri döndüm.. çalar çalmaz kapattı..
sahi.. “müsait değilim”.. “ilk fırsatta ararım”dı..


yürüdüm coşkuyla.. bu küçük şehrin caddelerinde
baktım durdum telefona.. aradı da duymadım mı ne

cadde ışıkları yansıyormuş.. her seferinde güldüm
o arasın da gerisinden bana ne, Gülayşem, Ayşegül’üm


acelem neydi bilmem, bilmiyorum gittiğim yönü
o değil kimseyi bekletip harcatmadım ömrünü

tutkulu dualarda.. bir can kurtarma telaşı içinde
çünkü yârimin ömrü en mukaddes gönlümde..


ben! bu yaşta böyle sevmek, vazgeçerek dünyadan
beklemek varmış onu, Rabbimden bir armağan

biliyordum bir gün gelip, boş ömre değeceğini
nasıl sevmem, istemem düşlemem o körpeliği..


o gençti.. edepsizdi, ben de şımarık çocuktum
işin aslı onu her şeyden çok çok çok istiyordum..

dokunamadım, tutamadım, üstelik de küstüm,
şimdiden hasretim.. düşünemem onsuz ölürüm


senin olmayan biri, adınla yanyana yazılsa ne,
adı adımla yazılmasın, ben ve Ayşe, ötesi hikaye

ne içindi çile, dünyaya bir daha gelecek değilim
neyi paylaştım onun için neyim, ama Ayşeninim


yeter ki gülsün Ayşe’m, dualarım hep onun için
sıhhat afiyet saadet, kendime değil Ayşe’m için

ben onu canımdan bile çok, çok daha fazla sevdim
hayatım, baharım, sevdam, ruhum, canım, sevgilim..





nasipmiş, bende sevildim;

şükür!