oysa daha dünden önce, sevgilim olsun diye
her güzelde gönlü kalan, sözde o delikanlı ben

tutulunca bir güzelin, körpecik gülüşüne
perişan, çaresiz kalıyor insan, ne gelir elden

buna şikayet demesen..




elimde telefonum.. kaç kere çaldırdın sandım
irkildim.. heyecanlandım.. n’olur “iyiyim” desen..

şehrin bütün sokaklarına iz bıraktım, acıkmışım
aklıma gelmedi acıkmışlığım aramanı beklerken,

sen de bir şeyler yesen




her tebessümün hala karşımda gül-sevdiğim,
öyle mutlu coşkuluyum ki.. baharın menbaı sen

herkesi sen sanıyorum, her gülüşüne hasretim
yaşamak, sevmek, her şey ne güzel severken

seni böyle özlerken

























fark ediyorum benden başka kimse yok sokaklarda
ne bir lokma şey yedim.. ne de su ne aklıma geldi

ama ne yorgunluk, ne şikayet, gözüm telefonunda
bir çağrı, bir mesaj.. “o iyi” diye bir haber gelseydi

için için kendimi yiyorum



insan ömrünün geri kalanından vazgeçiyor, bir anda
illa sevgilinin iyi olduğunu, tebessümünü bilmeli

hasret ne güzel, sevmek ne güzel, ne güzelmiş sevda
onunla konuşuyorum, öpüyorum.. ellerimde elleri

hayalini okşuyor, öpüyorum



gülüşü bildiğim en güzel manzara, sözleri şiirden şiir
o masum değil.. o güzel değil, o güzeller güzeli;

hayatımın ondan öncesi sanki yaşanmamış dönemdir
sıcacık teni, saçları, dudakları, elleri, gülen gözleri


ne yapar ki şimdi; bilmiyorum


















Fotoğraf Bayram Ayhan