Gül güzeldir bakarsın koklarsın
Koklarken dikenleri batmaz eline
Dikkatli tutarsın ya dibinden ya da başına yakın
Gül masumdur sana bakar gül kokar

Sen zamanla bıkarsın kırmızı yapraklarına bakmaktan
Her gün başlarsın bir bir yapraklarını koparmaya
Artık gül solmaya başlar ağlar
Sen fark ettiğin halde ağlayan gülü

Acımasızca aldırmaz devam edersin
Gülün artık ağlayacak kırmızısı kalmamıştır
Siyah akıtır ama sen yine aldırmaz
Koparıverirsin son kalan siyah gözyaşınıda

Ve artık elinde yeşil sapı ve dikenleri kalır
Kırmızısına akan siyah gözyaşlarına aldırmadığın gibi
Yeşilini de ayağının altına alır ezersin
Ve artık zavallı gül nihayet toprak olmuştur

O kadar çok ezmişsindir ki bir gün tekrar
Tohumun dan filizlenme ihtimalini bile bırakmamışsındır
Bütün bunları bir güle yapmışsın elbet yine
Aynı safını istersin ama bu kez gül kokusunu duyamazsın

Ya tutamaz dikenlerini batırırsın eline yüreğine
Ya da koklar gül kokusunu alamazsın kırmızısından
Ya da kim bilir belkide gül
Tüm bu yapacaklarından korkup

Ellerinde kendi solar!…