Ölüm soğuğu vuruyor sol yanımdan
Ve sağanak yağmurlar düşüyor sessizce.
Fısıldıyor mavilerden güç alıp;
“Sırılsıklam koş O’na,
Yanaklarının nemi yetmedi mi hala?”

Ayrılığın solgun rengi düşüyor sayfama.
Tadım tuzum yok.
Boş boş dolanıyorum satırlarda,
Tuttuğum kalem sendeliyor,
Avuç içlerim yanıyor,
Heyhat, yüreğim kanıyor.

Adın dokunurken dudaklarıma,
İlk kez bu kadar yanıyor,
Bu kadar ölüyorum harap olmuşluğumda.

Seni terk etmek yakışırdı oysa bana…
Ruhumu yenileyen kanışlarım,
Ezberimdeki yalanların,
Okşamamalıydı beynimi yırtarcasına.

Sandığımızdan daha güç,
Belki yerle bir olacak hayatımız.
Birbirine dokunamayan iki mum misali
Akıp, eriyeceğiz yalancı tebessümlerde.

Fren tutmaz duygularımızla
Daha bir acı olacak yaşadıklarımız,
Daha bir şiir olacak yazdıklarımız.

Yalan masalların sahte kahramanı;
Senindir sevdaların yolları.
Kim bilir daha hangi sahneler senin?