Kahramanı mum kokan
bir masalın içinde savaşıyorum .

Yalnızlıkların denklemi ürpertmiş yüreğimi
Parmaklarımın arası ter kokuyor
Sancıdıkça pus damlıyor,yangın yerinde .



Kısır kaldığım döngülerde yol arıyorum
Elimi uzatıyorum
Solum uçurum boşluğu
İklimsiz soğuklara dokunuyorum.


Sönmek üzere içimdeki ateşin
Son demindeyim zulmetin
Düşmüşüm yangınlarına
Sarılmışım sıcaklığına


infilak etmemeli A ş k


Korkutma beni. !
Parça tesirli sözlerim, başını eğmemeli


Gönlümde sevdama dair fırtınalar koparken
Nefesimle titremen neyin nesi ?
Dar ağacına asmalıyız yalnızlığı
yanıbaşımda olmalısın , m u m gibi.


Düşürme kalemime,
Sinmesin mum kokusu
Bulaştırma parmaklarıma , tükenmişliğini .


Varken,
avucumda sana dair dualar ;
yerine koyma yakan acıları .

Öyle bir kibritti ki çaktığın
Eriyip bitemeyiz .

Aşk-ı Kıyamet
.
.