Değmedi gözlerim başka gözlere,
Sen gibi gözlemedim ayrılıkların yollarını.
Ve sen gibi çaldırtmadım şeytana davulları.
Küstürdün melekleri !
Periler de bir bir karanlıklara karıştı.
Etekleri zil çaldı,
Üzüm buğusu gözbebeklerinde güvercinlerin.
Hiç bir yağmur serinletmedi,
Kar fırtınalarında üşütmedim yüreğimi.
Anımsarken her bir anını,
Boşvermişlikler doldurdu avuçlarımı.
Salıverdim,kuşlar da öldüler.
Özlemlerine kurşunlar sıktığımız yarınlarımız,
Zemheride açan çiçekler,
Mevsimsiz yağmurlarımız vardı.
Öyle bir soluyordum ki sevdanı,
Ciğerlerime kadar katre katre kanardım.
Düğümler attım vuslatın yollarına.
Artık ağlamak ta yakışıyor ya bana.
Damlalarına ateşle adını yazdım,
Yıldızlar ardın sıra göz kırptılar.
Ateş yağdırdı dağlarıma kızgın bulutlar,
Çalkalandı gökyüzü.
Katilisin artık bütün yeryüzünün,
Sebebisin şimdi yüzümdeki hüznün.
Alır dağıtırım bundan sonra tenhalara duaları.
Elbet sensiz de yağmurlar yağacak bu kente,
Sensiz de sırılsıklam ıslanacağım.
İsminden başka isim dudaklarımda sen gibi çıkmamıştı.
Hiç bir kelimeyi ,hiç bir mısrayı,
Sana kurduğum cümleler gibi telaffuz etmemiştim.
Şimdi pişmanlık dolu yüreğimle,
Issız köşemde kadahleri sırdaş edinip,
Hüzzam yüklü şarkılar eşliğinde,
Sende kalan yitişlerime içiyorum.
Tükenen bir ömrü gömerken,
Zamansız mevsimlerin yıl dönümlerini kutluyorum.
Artık hüzünlü akmıyor gözyaşlarım,
Mehtap yüzünü bırakmıyor terleyen avuçlarıma.
Sensizlik te korkutmuyor artık.
Yitirdin bendeki mukaddesliğini.
Başım sağolsun.!!!

Mehmet Zafer