Çizgiler eğriydi
on altısında inkisar
ve on yedi de aşk
sen ellerini kapattın yüzüne
unutalı çok oldu bıraktığın yerde

Dirildim suyla
sıyrıldım yalnızlığımdan akıp giderken an
en güzel hayaller bölündü
sağlam bir matematik işlemi:
’kimse eşittir hiç kimse’
al işte hocam, rüzgara ağlayan nadanlar biz
biz istismar ettiğin fırsat çocukları
yetmişlerden bugüne

Ben misketlerimi yedirdim komşu çocuğuna
altınlarını bozduk birer birer hayallerin
hep kaybettik
veriş alıştan ucuz
daha ne istiyorduk
rüyada işportacı
saçların fesleğen
daha ne istiyordun
sen Sirkeci’de durdun, yokuş çıktın gözlerinle
gözlerin yoruldu, bakamadın bize

Bundan yıllar önce
veya sonrası hikayeleri
yüklenirken
usandın sen de yağmurdan
sonbahar olsun dedin, bu kez son bahar
bir falcının yeraltında büyüttüğü teziyle

çakmak
biraz ispirto
ve naz etmeli geleceğe
çok unuttuk yüzlerimizi
çizgiler eğri
venüs valsında topluyor bizi
aynı evrensel, aynı venn haliyle
nakil etmeli ruhları yüzlere