Ömrümün bütün boşluklarını senle doldurdum
Bütün boşluklarıma seni doldurdum ben
Anne olamayışımı örneğin
Zifir gecelerde üryan duygularla gelip huzuruna
Kaç çocuk doğurdum sana
İsimsiz, sıfatsız…


Yetimliğimi örneğin
Yaslayınca başımı omzuna
Ellerin dolaşınca saçlarıma
Ve öpünce alnımdan huzurla
Kaç kez annemsin gibi,
Umutla sarıldım sana.


Ve de öksüzlüğümü,
Bir merdiven altında satarken düşlerimi
Karanlık benizli ve soğuk avuçlu adamlara
Kaç kez tuttum ellerinden
Babammış gibi çekip kurtarırken beni sokaklardan.


Çocukluğum,
Dilim şekere değmeden,
Göğe salamadan uçurtmamın ipini
Geçip giden, kaybolup yiten çağım
Bu yüzden kendimi sana sevdirmeye çalışışım


Ben yüzlerce kez kavgaya tutuşmuş
Binlerce kez ölüp ölüp dirilmiş
Yorgun ve yılgın bu gönlün sahibi
Artık ne ölmeye ne yeniden dirilmeye takatim var
Bu yüzden kendimi gönlüne hapsedişim,
Sana ömrüm deyişim bu yüzden,
Yalan mı de hele!