Kemiksiz dillerimize lanet olsun ki;
Söylenmemesi gereken ne varsa döktük,
Ağılı cümlelerle avurtlarımızdan,
Elvedaları süsleyip hoşçakallar ile
Bitirdik bu aşkı, her şeyi hiçe sayarak.



Şimdi say benden aldıklarını bana yaşattıklarına,
Mutluluğa say, huzura ve aşka…
Say ve üstü kalsın,
Bende artık ederin,
Hüzün kadar, keder kadar, yalnızlığım kadarsın…



Bundan gayrı gözlerimden süzülen yaşsın sen,
Gönlümdeki hazin mazinin sahibi
Dinmeyen sızım, dilimde ahımsın sen
Bitmiş bir aşkın unutulamayan aşığısın sen.



Ezberimdeki bütün sözcükler sen
Dinlediğim her şarkıda sen
Sen kalemimden kâğıdıma düşen hece hece…
Sevmeyi beceremeyen biri
Unutmayı becerebilir mi söyle?



Oysa ne çok sevmiştim seni
Ne çok aşk, ne çok vuslat, ne çok sevda ummuştum
Fakat anladım ki
Kardan bir adammış aşk
Eriyip giden, güneşi bekleyemeden!