sen notalar gizliyorsun ben sana şarkılar söylüyorum....!


deki adımdaki iki heceyi kaybettim
ki ben cennet kuşunun kanatlarında saklarım adımı
her gün bakıyorsun yüzüme biliyorum
şimdi şiirlerinle adım adım yaklaş
ben hiç telaffuz edemeyeceğin bir şehirden geleceğim........

kendimde bir hayaletim...kendim...

kendimde yalnız biriyim
ki kalabalıklarda bile tek kişiyim
kimseyi insan olarak reddetmedim
bir tanrıya inandım
hiç bir dini istemedim
ben kendinde sürgün biriyim
aşk dilinden başka bir dile tenezzül etmedim
yabancıyım kendime belkide kendimdeyim
gülümsemeyi çok severim
ama ağlamaya/da hiç hayır demedim
ben Avrupa/da iltica kampında sümüklü bir çocuk
Afrika/da derisiyle kemiklerinden başka kaybedecek bir/şeyi olmayan
siyah tenim
Asya/da başkaldırı Latin Amerika/da isyanım
Avustralya/da sömürülmüş bir halk
kızılderili bir asaletim
ben doğaçlama yaşayan amatör bir şairim
kimsenin acısıyla beslenmedim
kimseye boyunda bükmedim
ben gökyüzündeki o iki heceli sevgiliye deliyim
ben kendimi hüzünle sarıp geceye armağan etmişim
asabi çığlıklarım en fazla sesten hızlıdır
çünkü umuttur istediğim
ben nereden gelir nereye gider adlı öykünün
ozanlarına sığınmış biriyim
severken ağrılı sancılı acılı ve yaralı severim
kurtuluşum tek tabanca ezber/se
hiç korkusuz toprakla bütünleşim
ardına bakmadan yaşayan biriyim
ben kendinde akli dengesi yitik bir hayaletim...........

kirpiklerin aralanınca beni gör diye..........