Sokrates üzülme dedi her an yağmur yağabilir şiirlere...


hani sakladığım onca deniz
akıntılı bir uğurlamada kaybettim sanırım
aklım neden anlamaz olmayan yitirilmiştir işte...!


........................................

sesimi yatırdığım suyun
akıntısı vuracak birazdan kulağının şehrine
ellerinde çözülmüş bir kış bulacaksın
ardına bakarken solunda
soluna bakarken sağında olacağım belkide
kehribar yalnızlığımı duyumsa o an
kapını hafif aralık bırak
sen olup kendim geleceğim gecenin sağır bir anında....

van gogh resmi gibi şiirlerimden birinde
ayaklarını toplayarak altına bekle
vazoda tanrıça isis
ve perdenin boğumlarında eski bir çağ biriksin
bırak toplama dağınık kalsın sessiz bekleyişin
pepuk kuşu çığlık olurken sokakta
perdeyi aralama
sanki aynı anda gelmişiz
aynı anda büyümüşüz
aynı anda sevmişiz gibi ol
ışığın gözleri kapalı olsun
beni titrek bir mum ışığında karşıla
sadece rodrigo/nun gitar konçertosu düzgün kalsın odada
ve sakın kirpiklerini saklama.....

dışarıda kanarken bir hayat
çocuklar varken soğuk düşlerde
ve kadınlar satılırken şerefsiz hayallere
sakın kıpırdama yerinden
birazdan bir yağmurun pusulasında geleceğim
sakın boyalar asma o kadife gecene
teninde Cudi/nin kokusu
saçlarında yakılmış köylerle bekle.....

kapı aralık sen olduğum kendimle giriyorum
her şey aynı şiirdeki harfler
sevgine bağışlanacak bir adam geldi
sen olduğun gibi dur
ve bir buselik yorgunlukla sana geldim.......


olmayacak imkansız yoktur.....!