1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
882
Okunma
gelecek yüzyıldan kalma bir fotoğraf makinesi tutuyorum ellerimde
deklanşörün artığı belirsiz zaman karesi
bilmediğim renkler kamaştırıyor gözlerimi
ritmi artıyor damarlarımda pompalanan kanın
kürtajla almışlar annemi omurgasından büyük babamın
bu küflü cinayet şahididir biraz eksik biraz fazla evrenlerin
mutlak doğruluğun mutlak mağlubiyetinin
kendi içinde çürüyen benzetmelerin
bu küflü cinayet, yokluğa dokunmanın adresi
paralel doğan güneşlerin gövde gösterisi...
noktasal boyutta yalanlıyoruz zaten tüm gerçeği
ışık değince dans edermiş cisimler
odaklıyoruz, kımıltısız, pranga takmışlar bileklerinden
selamladıktan sonra seyirciyi
bir başka evrende perdeyi indirecekler
B.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz