Ufuk çizgisine değdimi gözlerin
En ağır hastalığını yaşıyorsundur ömrünün
İçtiğin sigara it kaçkını geliyorsa
Yaz ile zemheriyi karıştırdığın vakittir belli ki

Ne baharı kalmıştır,
Ne güzü
Ne anasının gözüdür memleket
Hiç rahat bırakır mı seni ?
Yapışır ceket kollarına bir sümük gibi
Çocukluğunu bile silip atamazsın...

Duvarların yıkılışını seyrettiysen eğer
Zordur kurtarmak kendini enkazından
Her beton parçası bir sille gibi çarpar yüzüne

Ne yüzsüz çıkar memleket
Dayatmaz mı sanıyorsun seni ?
En gizli acıların kısrağına
Çakar kibriti , yakar hatıralarını bir bir
Elin yanar tutamazsın...

Dolaşıp bomboş sokakları
Hep aynı caddeye bıraktıysan soluğunu eğer
Fenadır toparlamak özünü insanların arasından
Saz ile sözü dağıttığın zamandır illa ki

Ne anısı kalır,
Ne anlamı kelimelerin ;
Ne anlamsızdır memleket
Hiç olumlu bir cümleye sarar mı seni ?

Bir ölüm hissi girer uykularına
İter ayaklarını ,
Dökülür sehpa
Geriye dönüp son bir kez bile bakamazsın.../


İBRAHİM YALÇIN 14.08.2013