suyun içinde uğurböceği
gece olunca toplu duaya çıkıyor
mutlu, erkek bir yavru kedi gibi
hüzünle uygarlığına merhaba çakıyor
tırnaklarında ataerkil homurdanışlar
yaladıkça beyazlaşıyor

ölüyor zannediyorum, kahverengi gözün çeliğinde
İskenderin yurdundan ayağa kalkıp
darmadağın İstanbul’a iniyor
tadıyor cihanın anayasını
anayasası hiç tadılmamış hakkıyla
üzülenleri seçiyor elleri
bitmemişlik öğretiliyor tutarlı kavgalarda

şair oluyor, vesairler de, yırtılan kitap sesleri
soyunan ürkek bir kızı andırıyor gece
hain güvensizliğiyle
mektuplar, çocuklar; kan doğuruyor anneler
herkes yalan söylüyor
sırasıyla ölüme inanarak
her gün, her saat, uyurken, rüyada
tuvalette dahi,
diline sahip çıkan gözleriyle, teriyle
yolları talileştiren büyük makineler
deklere ediyor hiçliği
çizgiler hep beyaz
eziliyor, su çıkıyor saflığın
posası dahi

ellerimi boyayan sonsuzluk
madenin ağzından içeri, boyatıyor ressamına kendini
yükselerek uyuyor
mutlaka büyük yanlışlar yaparak
iç dökümü asla gönderilmemiş
insanlar unutuluyor arada
erkekler duyuyor
kadınlar biliyor
bir plağın uzaktan çığlığında
tırmalıyor

kedi kutsal sara,
çekici dostlukları kırıyor
asaleti kalbim
aldırış etmeyenler yaşıyor


..