Sus'maBir elin serçe parmağı kadar hassasım Dokunsan ağlama duvarı olurum birden Sus’ma Dargın gecelere çarpa çarpa yitirdim sesimi Küflenmiş şiir gibi kokuyor ellerim Boğazımda senli yağlı ilmeğim Susma öldürme beni Moloz bir rüzgar bakışlarının asiliğinde viran Zifir örmüş saçların geceye Ardım sıra yankılanır bekçi düdükleri Şehrin duvarlarında anarşist yalanlar Sesime dokunman yasak Dudaklarım kanıyor adını zikredikçe Canı cehenneme bütün yasakların Yaralarımdan öp Mira Oysa Çamurdan traktörler yaptığımız günlerden kalma Hayaller tetikliyor b’ağrımı Uçsuz bucaksız bir kentin deli s’ayıklamalarında Dokuma tezgahında dokunan şiirler yok artık Bir dilin sessiz harfleri kadar yasak Oysa ne güzel olurdu hani Biraz Bukowski biraz Lennon biraz da Diljin okumak Gecenin lirik saçlarında sallanmak deliler gibi Satmak bu dünyanın anasını avradını Ama sen yoksun Ne yapayım ben şiiri |
ne yapsın
bizi