gece akıyor
balkon çukurunda ele düşmüş sağ gölge
korkutucu soğuk yel gibi
dinlenen gözlerimi seninle bölüşüyorum
parmaklarının uçlarıyla geliyorsun
ıslatıyorsun su serperek içime

henüz ölmedik değil mi
bak ne düşünüyorum
sokağın bu karanlığını açsalar
yani insanlar bize benzedikleri halde
biz onlara uçmayı öğretsek
çok mu ileri gitmiş oluruz

ne oldu ne var
dalıp bir şeyler karalıyorsun içime
öpsem dudaklarından aşağı
beni de katar mısın içine

bildiğin gibi değil yel var ya yel
bir de bu sıcak arası
ölüler sarılıyor bedenime
çıtım çıkmıyor
korkuyorum
çok yaşayacağımı zannediyorum bazen

benimle mi yoksa
kesip yarısından sana dokunmayı
eğer yalnız kalırsan
ucu bucağı yok dünyanın biliyorsun
çocuklar
ağaçlar
ve bulutlar kadar kırmızı

hayır hayır orası değil bak bu ışıltı
gözlerini kapa ve düşün
sana yanaşıyor ay bildin
yıldız tersinden binlerce yıldır
hatırlatıyor var olmayı
bir birinden habersiz yaşayanları düşün

uyu da dalma benimle kal
nefesin çırpınırken kalbimle
karanlık bir rüyada uyan
nasıl sevişiriz bilmiyorum bu kızıl çatıların tonunda
kirpiklerin
kirpiklerime değse olur mu.