gözleri derinceydi
ona hatırlaması için ninniler okuduğumda
şiirler bulup gerçekten kopuyordu

sesleri işitmese de inandığı güllere üzülmeyecekti artık
sanki dalında ağlayan çocuklar vardı
ulaşıp derin bir nefes almasını istedim
kısaldıkça kısaldı

içimden geldiği gibi sevdim
ölmek az kalsındı istediğimizde
az kalsın
az kalsın diye içimizde

ipini ipime bağlayan
sus konuşmaların ortasında boy verdi
uzadıkça gözleri nehir
uzadıkça dağıldı zehir

seni kaybettiğimi bilmemeliydim
koşarken ne çok bağırdığını
ve seviyorum bile çıkmadı ağzımdan
nefesim uzadıkça uzadı

duymadığın karanlıkların aşkıydı
gezinirler büyülü gözleriyle dağ
varmaz olsun yüreklerin derinine
kendime geldiğimde
nefesim azaldıkça azaldı

göğünde parlarken düşler
sevilebilme ihtimalini saydım
sondan başa kadar bir sen kaldın
bir de ben
vallahi yapacaktım
vazgeçebilseydim senden.