0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
850
Okunma
henüz kalkmadı ağrısı ağırlığın
beyaz döküntüleri güne düşüren kıyam
kurtar bizi kendi ellerimizden
ışıklar kalır kirpiklerimin altında
siyah kayıtsız gölgeler
sıkıştıkça içe damlayan kara
kendimi görecek miyim
her aynada başka bir denge
aklın uçurumunu kaldıramayan sağırlık
an rüyalarında dirilmek
yaramıyor yetmeyen nefesinin büyüsü
artık hepimiz için parçalanmış olmanın uygarlığı
sesinizden geçtiniz ve cisimlerden
esnemesi yoruldu dünyamızın
işte ruhunda ki sinsi patlama
bir sonsuzluğun yer kaplamadığı savı
doğru büyüyünceye dek sır oldu
aklına sığdığı kadar hiç
sezgisine toslayan başların belalısı
fikrin zehirli mızrağından yemek
sonsuz bir kayıtsızlığın en cilalısı
ölmeden ölmek
5.0
100% (4)
