bir tasarı anında bakışlarına karşılık
gülümserken görürüm kendimi
duyabileceğim kadar sevimli kalabilmene
hazırlanmış küçük bir şiir olursun
sırıtıp dururum kayıtsızca düşüme

şehrin büyük seslerini aniden duymak için
sert ışıklar gerekiyordu
karşı vitrinden bir tokat ani pencere kasılması
uyanışlar sarısı kirpiklerime değince
sesin
kalbime batan bir şey

belki mutlu bir sen tasarlıyorum
kendine tapınan eski bir rahibin
kalbinden söktüğü rüyasını seviyorum belkide
öyle değilse
nefesim hızlanır mıydı yeniden

ne kadar ıslanırdık bulut şakacı imiş
anımsatır geçermiş eski baharları
bir kaç koku
ve ardı kara kızıl geceler
değerek bütün iklimlere
ne güzel işlenirdik
ağzımızda ki kristal birleşmelere

bütün gördüklerimi seninle paylaşırım
azalırım dünyama küçülür sana gelirim
dizlerine kainat ikramı ekler
aramız ne kadar boşluk kalır bir bilsen
dudaklarım karşılık vermeni bekler.