şimdi çarparak telaşlı bir şubat gecesine
soğukta it gibi titreyerek
adımlamak vardı sokakları...

ki ne çok severim kış kokulu geceleri
hayır sadece hüzünlü olduğundan değil
insana sevmeyi öğrettiğinden severim
belkide sadece bana öğretiyordun...

kaldırımlar ıslak hava puslu
ve mis gibi sevgiliyi arzulama tutkusu
bazen yol üstünde kuru erik ağaçları
ileride sarmaşıkların altında kedi sığınağı
ve alkol bağımlısı bir düşler çıkmazı...

kışın kaybetmek istiyorum sıradan yaşam kesitlerini
herkesin bir hayale tutulmasını istiyorum
hafızalardan tüm korkulu geçmiş gidecek
yerine umutlu beklentiler serpilecek...

dahası kış tüm zarafetini sunarken doğaya
aşkların kutsalları fışkıracak topraktan
şimdi o şubat gecesinde olmak vardı
ve gülümseyerek sevgilinin dudaklarında
soğuk soğuk yağmak vardı bir parkın bankına..

sadece bir kış gecesinde saadetlerden bir fal bakıcaktım
ve çıkan yalanlara karşı ben sigaramı yakacaktım......