3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
2806
Okunma
Karadır hilâlinden bir zerresi ayın
Batan güneş kıskanır
Bulutlar kıskanır
Yıldızlar gözükür
Ay gözükmez
İnsandan sakınır.
Parlamaz baykuş efendinin gözleri
Karanlıkta içimi parçalayan sesi,
Bir çınar ağacının üstünde gölgesi
Ve bir av tutmuş pençesi.
Yarasaların bağırışları işitilmez olmuş.
Toplu serzenişleri
Fayda etmez kalacakları yere
Ve kanatları bir pelerin gibi örtüş bedenini.
Hepsinde öte bir güvercin...
Daralmış içi.
Bugün, her zamankinden biraz daha efkârlı
Hızla atar küçücük yüreği
Der ki kendi kendine;
"Ben aydınlık kuşuyum"
Gecenin bu karanlığında
Sığınış bir kuytuya gizlice
Sarınca yem olma korkusu bedenini
Adaletin tecellisi
Doğru yöne uçmuş
Bu seferde görmez olmuş gözleri.
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz