Yol kenarında kayboldu tüm ömrüm
Senesinde tüm yolları ezberleyebildim
İki sene önce ise
Evden dışarıya çıkmaya korkardım
On altı yaşımda evlendirildiğimde
Lanet ettim.
Her gün ağladım


Okul bir hayal oldu benim için
Umutlarımı
Elli iki yaşındaki adama nikâhladılar
Yirmi bin liraya
Benim için anlaştılar
Sokaklarda oynayacağım yaşlarda
Beni bozdu elli iki yaşındaki adam
Sonra bir kapılı evin
Geçimini üstlendim omzuma
On yedi yaşımda aldım bebeğimi kucağıma
Her gün dayak yedim elli iki yaşındaki adamdan
Ama
Fazla sürmedi
Elli üç yaşında verdik kara toprağa

Sonra hayat mücadelem başladı
Kimse bana sahip çıkmadı
Kimin kapısını çalıp yardım istesem
Kapılar yüzüme kapandı birer birer
Yardım etmediler bana ama
Dua ettiklerini söylediler
Dua bebeğimin karnını doyurmadı
Açlıktan her gün ağladı


Nasıl oldu bilmem ama
Bu pisliğin içinde buldum kendimi
Tüm yolları ezberledim
Her yolu geçtim dört teker üstünde
Öncesinde
Elimde tutacak bir kişiyi bulmak istedim
Ama önümde duranlar
Başka yerleri tutmak istediler, bilirdim
Niye yol kenarında olduğum
Onların umurunda değildi
Tek düşündüğüm
Geride bıraktığım yavrum idi


Fiyatımın ne kadar olduğunu sormayan
İnsanlar durdu önümde
Para boldu, insanlık yoktu
Tek derdi
Beni arabaya atmak oldu


Kimse bilmedi neden buradayım
Kimse sormadı
Bu yolların neresi çukur
Hepsini bilirdim oysa
Arkadaşlarım okula giderken
On altısında bozulmuş bir kızım ben
Tek kapılı bir ev
Yüklediler omzuma aniden
Bebeğim olmasa
Karışmazdım bu pisliğe
Bir binanın üstüden süzülürdüm İstanbul’a
Kimseye satmazdım bedenimi
Seks kölesi olmazdım karanlık gecelerde
Bedenimi çocuğumun ekmeği yapmazdım

Herkes günah dedi yaptığıma
Yardım etmediler bana
Ama
Bolca dua ettiler
Bir ekmek vermediler
Benim bedenimi
Çocuğumun ekmeği yaptılar
Ben günah işledim
Herkes günaha itti
Sonra da dua etti




-Joker