Hatırı varsa bir çiçeğin gönlümde,
Erken açsın bu sabah.
"Günaydın" desin benimle bu kış gününde
Güneşlenip filizlenmeden; bakmadan daha gökyüzüne,
Çiy oluşsun üstünde.
Aldırmadan içinde bulunduğu soğuğa, savaşsın kılıçla kalkanla.
Uyanışa koşarak yetişsin çiçekler.
Ağlayan sevgili sevinsin ona bakarak
Ve bugün mor açsın çiçekler coşarak.

Mor açsın ki unuttursun sevgiliye her şeyi
Yüzündeki derin izler silinsin.
Çiy olsun ki çiçeğin yapraklarının üstünde,
Sevgilinin gözyaşları döküldüğünde,
Utanmasın yanımda.
Gözlerinden dökülen her damla,
Çiy olsun mor çiçeğin yapraklarında.

Bu kış gününde açmalı bu çiçek.
Üstünde çiy, mor ve azgın bir çiçek olmalı.
Çok mu şey istiyorum bir çiçek için bilmem.
Ama hayata sımsıkı sarılmalı...
Zamana karşı koyarak açmalı çiçeklerini
Umursamaz bir insan koparsa da elinde var olan tek nimetini,
Tekrar çiçek açmak için hayata kök salmalı.
Bundan sonra yaprakları da bir başka renk,
Kokusu, koklayanını mest eden bir afsun,
Üstü de mutlaka kuru olmalı.