Kurutma Akan Gözyaşlarını

İnsan:

Güneş biraz daha erken battı bu gece.
Bu sıcak; bunaltıcı gecede,
Yarasalar da erken çıktı saklandıkları yerden.
Evlerin ışıkları kapandı bir anda,
Bir sessizlik çöktü yüreğimin tam ortasına.
Hafif hafif esen rüzgâr...
Tüm tenimi sardı bir anda.
Kavurucu bir yaz günü terlerken,
Tüylerimi diken diken eden, sen rüzgâr!
Bana uzak diyarlardan getirdiklerin,
Karamsarlık olacaksa eğer;
Al ve git korkularını!
Ve rahat bırak beni yalnızlığımın uçsuz bucaksızlığıyla.
Ölümümde de kıpırdatma ağaçların yapraklarını.
İnsanları rahat bırak,
Kurutma akan gözyaşlarını...



Rüzgâr:

Güneş biraz daha erken battı bu gece.
Bu sıcak bunaltıcı gecede,
Çöktüm yüreğinin tam ortasına..
Sana hafifçe seslendim sonra.
Sakın yanlış anlama beni ama
Var olan karamsarlığını almaya geldim senden.



İnsan:

Ne demek istiyorsun sen!



Rüzgâr:

O ışıkları sen kapattın dünyanda.
Güneşi biraz daha erken batıran sendin.
Ve bu ferah geceyi,
Daha karamsar yaptın.
Kurtulman için yardım ediyorum sana.
Alıyorum karamsarlığını, uyandırıyorum seni,
Sonra da gidiyorum geldiğim sonsuzluğa...

caner güven (-Joker)

Şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

Yürekten kutlarım üstadım.. her daim sevgim ve saygımla.. harikaydı eseriniz