Ne uyuyabiliyorum
Ne de dayanabiliyorum sabaha kadar...
Islak bir odanın içinde
Dolanıp duruyorum sadece.
Birde arada sırada saate bakıyorum,
Geçiyor mu diye...
Geçmiyor.
Geçmiyor zaman onsuz,
Hepsi bu.
Anlatmak istediğim
Aslında hep buydu...

Oysa ben hep
Güneşin batışını bekliyorum
Saklı hüzünlerimi çıkarmak için ortaya.
Gözyaşlarımı daha fazla tutmanın
Bir anlamı olmuyor çünkü geceleri.
Karanlıkta kimse göremez nasılsa diyorum
Dediğime inanıyorum
Sevdiğimin uyuduğundan da eminim
Tek güzel haber bu oluyor işte geceleri.
O uyuyor diye gece bir işe yarıyor,
O uyuyor diye gece bir değere biniyor.
O uyuyor,
Ben de onun fotoğraflarına bakıyorum
Ya da ona bir şeyler yazıyorum
Sabah okusun,
Yüzünde bir tebessüm oluşsun,
Güne iyi başlasın diye...

Yatağıma uzanıp, gözlerimi kapatıp
Kulaklığımı takıyorum birden.
Bir şarkı açıyorum,
O şarkıyla beraber bir yarayı da açıyorum farketmeden,
Kanıyorum...

Ulan diyorum:

Ağlayacağım işte ulan!
Islansın odam...

Ahmet Kastancı