Dudaklarıma gömdüğüm sevgi cümlelerinin öznesi,
adın anılınca kurak arazi çatlaklığıma doluyor şimdi.
Aşk sızıyor gözü kapalı tebessümlerimden
şehvet için kullanılmamış, daha hiçbir dudağa bile dokunmamış ağzımla
çünkü dudaklarımda yaşadım aşkı öpüşmeden..

Sen..
Attığın adımları topuklu ayakkabılarından çıkan hoş tıkırtılarla
sokaktan geçen insanlara
kısa ve hoş bir konser verebilen,
Gidemeyeceğini bildiği için de konseri yarıda bırakıp,
ağlayarak gözyaşlarıyla omzumu hedefleyerek de geri dönen sevgili.
Biliyorsun, biz aşkımızda bizden başka hiçbir iz aramamıştık.
Şehvet, mal, mülk, kalbimiz hariç somut her şeyden sıyrılmıştık.
Bizden başka hiçbir şeye de ihtiyacımız olmadı..
Zaten yeryüzündeki her şey senindi sanki,
ben bile, her şey sendin.
Her güzel duygunun telifi bile sana aitti..

Ah, mesela merhametin..
Dudağımı gözü kapalı ellerinle öperdin,
titreye titreye dokunup acıyan çatlaklarımı severdin.
Senin elin kadar gitmedi dudağım hiçbir ele,
bayramlarda, seyranlarda akrabalarımın ve hatta annemin elini öperken bile.
Çünkü harçlık değildi niyetim
sadece sevgiydi, çocukluğuma özgü bir masumluktu dudaklarımın aradığı.
Ben sadece sende bulmuştum..

Şimdi ağlasan..
Dudaklarım ıslanır sebebi kendimse,
kendimi boğmak için de gözyaşların dolar gökyüzündeki bulutlara.
Ani bir sağanak olur, yürürüm.
Belki de intihar dersin ama değil, bilirim.
Nefesimi keser gözyaşlarınla beraber gelen sivri acılar,
on parmağımdan defalarca çivi gibi batar ellerime
yanaklarından itibaren yüzünün cennetini sildiğimde..

Ama üzülme..
Suçlusu sen değilsin bu aşkın, giderken ağlama sakın.
Gözyaşlarında boğma yüzme bilmeyen kalışlarımı.
Hem gözpınarlarım hiç kurumaz, tükenmez benim.
Merak etme, senin yerine de ağlarım ben ağlanacak ne varsa.
Aslında suç benim sevmemeliydim,
ve bu yüzden özür dilerim senden seni sevdiğim için..

Düşünme beni, düş’üm..
Sensiz yapamam, her zaman özlerim diye.
Zorla güzellik olmaz ama geleceksin zaten rüyalarıma, biliyorum.
Yine de yazmak zorundayım gün ağarınca başlayan,
uykularımdan seni çekip alan her vedamızda da.
Önce kendine iyi bak,
sonra da dudaklarına..

Ahmet Kastancı.