tuhaf görgü tanıkları var
çöken tavanın içinden peydahlanan
dile getiremediğim çığlıkların gölgesinde saklanan
bir şehir sansarı tam da kapı eşiğinde yansımış haline
sırıtırken
dönüp bakmak istedim
bakamadım
belki de çok istediğimden
belki de korktuğumdan şimdi bilemedim..


içuzayımdaki böceklerime seslendim
cevap alamayınca sinirlenip
onları bir güzel yedim
yokettiğimi sanmam aldanışımdı
ama aldanmak bana şu an en iyi gelen şey..





kaybolmuş insanların kokularını alıyorum kaldırımlarda
ve bu yüzden yürümem bir topalı andırıyor
kentin ıslak caddelerinde..




canlılardan değil artık ölülerden medet umuyorum
mezarlıklarda vakit geçirmem de bundan
belki bana ayıracakları yarım saatleri vardır
ne dersiniz?




bindiğim faytonun sürücüsü kayıp
atları da çoktan nallları dikmiş
ben şu köşede insem iyi olacak gibi..





düpedüz saçmalıklarım sonunda
günaydın dünya
geç kalmadım ya!..