yalnızca hüzün molalarında nikotine izin var
iki dudak arası bir çengel.

kafamı sürekli çarptığım duvar ne kadar benden
halbuki
diri diri gömülmek cahiliyyet dönemine ait değil miydi?..



içimdeki leğende yıka yıka bitmeyen kirliler
sana dair
bana dair
dair olmayanlara bile dairleşmiş..




gölgemi aramak değil
merasimsiz
gölgeleşmek..


yer/yüzünün peçesini kaldırdığımda
göremediklerime bastığım küfürlerin
hangi şairin elllerinde hortladığını duysam
koşup öpesim var..

beklemeler fosilleşmiş
nihayet o göründü
diyemeyecek kadar umutsuzluk kaplamış ufku.


ah Haşim! ne demiştin sen
sonbahar şiirinde
“Bir taraf bahçe, bir taraf dere”
kıyametimde bile dinlenmeyecek ise sözüm
kılı kırk yarmaya ne hacet
vurun kahpe aşka olsun bitsin...


müjdeler olsun ki;
bana ait o sır
felçli gözlerimde de okunamayacak artık!...