4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
2070
Okunma
gün ağlar
yorgun uçar kırlangıçlar
biraz dalgın müsvettesi sevimsiz kargalar
topraktan kısa süreliğine aldığım yıllık izinle
yağmur sonrasının gönüllü konuğu oluveriyorum
iki lafın belini kıralım derken
sohbet o kadar koyulaşıyor ki
içtiğimiz tavşan kanı olmaktan çıkıp
acı kahveye dönüşüveriyor
dilin yetmediği yer mi olur canım
laf işte
bu ölüm denen mereti içmeyen yok
lâkin
dünya boşa çıkmıyor
ruh kurtulunca kara kaplı defterinden
gövde yapraksız tir tir titremekte
her nefes zor
her aksırık siyah
geçilen her yol bodoslamayla yerle yeksan
ben şiir yazacak kadar gün görmedim
ocak dokuz doğururken
bırak takvim sayfalarını
sabrından kopar
5.0
100% (12)
Cevap Yaz