kırkdokuz ateşle yatan gecenin
başucunda beklemekteyim
epeyce kirli biriktirmiş ömrün
aklanmasına ihtiyacım var

içim dışım İstanbul kadar kalabalık
inkar menzilimi yabancı gözlerde yitiriyorum
alnımın ortasından vuruluyorum
gıkım çıkmıyor

dejavu yaşar gibiyim

okyanuslardaki dalgaları omuzlanıyorum
ağır aksak yürürken
titreyen dizlerimin dermanı oluyor
haksızlıkların önüne set olan dilim

toprağa diz çöküyorum
beni varedenin özüne güvenirken
üşümek kıl payıma düşen

başağıyız
başak değiliz

masal kızı naifliğinde
güzel bir son beklemekteyim
rüçhan hissedenler arasında
recm’e giden bedenlerin
ruhlarını ödünç almak
boynumun borcu

Ay’a değil ama Güneş’e gidebilecek kadar
deli cesareti barındıran bedenin
ölümüne şahitseniz
son arzum
bir çocuğun göğsünde yıkayın beni..