5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1164
Okunma
seni kendimden çıkardığımda
gece soyunup girer yatağıma
Ay usulca sokulurken bağrıma
yıldızlar tek tek kapatır ışıklarını..
senin içinde hayat
sensizliğinde ölüm gizlenir..
seni unutmaya çalıştığımda
Güneş batıdan doğar
kıyametimin koptuğunu bilirim
altın ve gümüş baltalar yer/yüzümü..
bu şiir de fire veren
keşke sadece veda olsa..
bir aynalarla, bir sayfalarla sözleşiyorum
bir aynalar bir sayfalar yalan söylemiyor bana..
ben bu işkence karşısında
daha ne kadar dayanabilirim?
hiç mi konuşmazsın
hiç mi?
5.0
100% (2)
Cevap Yaz