Haketmediğin aşkı
Başkalarına sunuyorum şimdi.
Ayrılıkla sonlanan
Maceralara kapılıyorum her seferinde...

Umutlarımı tükettim oldum
İnancımı da zamanla kaybediyorum.
Çünkü bulamayacağımı öğrendim bazı şeyleri
Araya araya...
Aşkı mesela
Masallardaki gibi bir aşkı.
Böyle bir aşkı yaşamaya imkan yok.

Bu dünya,
Bu düzen
İmkansız mutluluk için.

Hayat, tekrar deneme şansı verse de bazı şeyleri
Tekrar deneyemeyecek kadar
Yorgun düşürerek veriyor bize bu şansı.

Bu hayat, yorgun düşürdü beni taktığı çelmelerle.
Bu hayat, saf yerine koydu beni inandırdığı sözlerle.
Neden hep çocuk olup kandım bilmiyorum.
Neden büyüyemedim bir türlü?
Neden hayallere böylesine vurgundu yüreğim?
Bir ben miydim bu halde
Bir ben mi?

Oturduğum parkta bir ben vardım
Hava soğuktu, geceydi
Bu yüzden bir ben vardım.

Yoruldum...
Üşüdüm...
Ağladım...

Ben bu şiiri üşüyerek yazdım...

Ahmet Kastancı