Birlikte aylar ya da yıllar geçirmiş olsakta,
Zamanın hiçbir önemi yok..
Hoşçakal demesi iki saniye sürdü sadece ve ayrıldık,
Çünkü sevdim çok..

Adını sürekli zikrettim dudağımda,
İbadet eder gibi;
En içten bir şekilde kalpten de tekrarlayarak..
Ellerini sımsıkı tutarken,
Gözlerine doğru bakarken,
Düşündüğüm tek şeydi aşk..
Ayrılık uğramıyordu hiç masum düşlerime,
Gideceğini planlamıyordu toz pembe geleceğim..
Nerden bilebilirdim,
Nerden ölebilirdim ki..

Aşktan..
Kalbi ölü bir bedenin,
Başka bir yârda dirilmeye çalışmasıydı;
Tekrar sevmek,
Tekrar ölünmeyeceği düşündüğü için de sürdürüldü bu eylem,
Sonsuza dek..

Kimi çok sevdiysem; gitti,
Hem de çok gitti,
Kaldım,
Az kaldım..
Her şeyimi aldılar,
Engel bile olamadım..

Ve sana da söylüyorum;
Seni çok seviyorum..
Sen de gidecek misin şimdi?
Korkuyorum..

Ahmet Kastancı